Páginas

terça-feira, 31 de maio de 2011


Lanchinhos da Madrugada

Como já fiz dois posts relacionados à música, neste aqui vou tratar de um assunto bem diferente: os "lanchinhos da madrugada". Antes que alguém acostumado a associar essa expressão a um certo funk que tem por aí pense besteira, deixe-me explicar: até ano de 1974 existia, na Rodovia Pres. Dutra, uma fábrica de turbinas de avião. (Isso mesmo! Turbinas de avião a jato, peça importante de qualquer avião moderno!)
Naquela época - assim como hoje - as turbinas tinham de ser testadas, e, como isso consumia muuuuita energia elétrica, a única hora em que se podiam testá-las sem o risco de causar um curto-circuito no bairro inteiro era de madrugada(!!!). Nessa hora, como quase não havia consumo de energia, a capacidade excedente era "drenada" pela fábrica, para o teste das turbinas.
Então, pontualmente às 03:00 da manhã, a fábrica começava os testes: as lâmpadas ficavam com uma luz mortiça, os ventiladores quase paravam, e, horror dos horrores, um barulho desgraçado que fazia a gente pensar que morava ao lado de um aeroporto, já imaginou? Pois é, era exatamente isso que ocorria... Os moradores do Parque Colúmbia e do Parque Mercúrio - naquela época ainda existia essa divisão - eram sumária e pontualmente acordados às 03:00 como uma cota de contribuição ao desenvolvimento da aviação nacional (Bem que podiam me dar umas ações da Embraer...)
Mas se até agora essa foi uma história um tanto trágica, agora vem o lado divertido: já que tinham mesmo que acordar essa hora, grupos de moradores de diversas ruas do bairro começaram a ir pra rua durantes os testes e, como não podia deixar de ser, logo começaram a aparecer os cafezinhos, bolinhos, torradas e chazinhos "pro sono voltar logo". Hoje eu percebo o quanto seria muito engraçado ver um bando de senhoras com camisolas, caras de pijama e crianças lanchando toda noite, de 03:00 às 03:40 da matina, fofocando da vida alheia com aquelas frases do tipo "que é que dona fulana e seu sicrano estão fazendo que nem vieram lanchar hoje?", os caras discutindo futebol: "Quem é melhor no Flamengo, Zico ou Doval?, e no Vasco, Roberto ou Zanata?" Lembro bem do meu avô, flamenguista exageradamente doente, defendendo com absoluta convicção o estreante Zico, dizendo "esse garoto é bom, é bom sim!"
Depois, voltavam todos ao sacrossanto recôndito dos seus lares e prosseguiam na sua pacata e novamente silenciosa noite de sono... ou então seguiam o exemplo de dona fulana e seu sicrano, pois, sabem como é, né...
Esse costume columbiano existiu até 1975, quando a fábrica se mudou para São Paulo e pudemos, enfim, dormir uma noite inteira sem interrupções.

Jacob do Bandolim (I - la komenco)



JACOB PICK BITTENCOURT naskiĝis en 14/02/1918, en Rio-de-Ĵanejro. Solenaskita filo de Francisco Gomes Bittencourt kaj la polino Raquel Pick, vivadis en la domo n-ro 97 de la strato Joaquim Silva, en Lapa, kie, ne havante multe da amikoj kaj malpermesita ludi surstrate, li kutimadis aŭdi violonon ludata de franca blinda najbaro.
Kaj tiu estis lia unua muzikilo, gajnita de la patrino kiam li 12-jariĝis. Sed, ne adaptinta al arko de la violono, li ekuzis harpinĉojn por ludi la stringoj. Post multaj rompitaj stringoj, familia amikino diris: “kion volas tiu knabo estas ludi mandolinon...”. Kelkaj tagoj poste, Jacob gajnis mandolinon, aĉetita en Guitarra de Prata. Ĝi estis duonronda napola modelo, kaj, laŭ Jacob mem: “tio detruis miajn fingrojn, sed mi ekkomencis...
Li ne havis instruiston, ĉiam memlernadis. Tentis ripeti permandoline muzikerojn kantataj de sia patrino aŭ de aliuloj. 13-jara, el siadoma fenestro, li ekaŭdis unuafoje choro-n, É DO QUE HÁ, komponita kaj enregistrata de Luiz Americano. La muziko estis ludata en la antaŭa edifico, kie vivadis direktino de Registrejo RCA. “Mi neniam plu forgesis la impreson kaŭzitan” dirus Jacob jarojn poste.
Rare eliradis li, ĉar lia vivo estis frekventi lernejoj kaj ludi mandolinon.Vizitadis, post klasojn, muzikilbazaro Casa Silva, kie manumadis la mandolinojn.
Iutage sinjoro kiu prenis riparotan gitaron, aŭdis Jacob-on ludantan kaj interesiĝis. Donis lin karton por prezentadon en Radio Philips. Leginte la karton, Jacob surpriziĝis, ĉar la inviton venis persone el Luiz Americano. Jacob iris kun amiko ĝis la pordo de la emisiejo, sed, eble ne konsiderante sin ĵus preparita, rezignis kaj disŝiris la karton.
En la 20-an, dec., 1933, prezentiĝis unuafoje, ankoraŭ kiel amatoro, en Radio Gŭanabara, kune kun grupo formata de amikoj, o Conjunto SERENO. Ili ludis la choro-n "Aguenta Calunga", el Atilio Grany, san-paŭla flutisto. Jacob malamis sian prezentadon kaj decidis praktiki ion plu tiaepoke li ankoraŭ ludis “perorele”.
Alifoje, en la sama Casa Silva, konata interpreto de portugala gitaro Antonio Rodrigues aŭdis Jacob ludanta la gitaron. Impresita, li invitis Jacobon akompani lin pergitare dum siaj prezentadoj.
La 05-an de Majo de 1934, Jacob ludis en la Programa Horas Luzo-Brasileiras, en Radio Educadora kaj, samtage nokte, en Clube Ginástico Português, kune kun Antonio Rodrigues kaj la kantistoj de fado Ramiro D' Oliveira kaj Esmeralda Ferreira. Jacob surpriziĝis kun la intereso de l’ fadistoj pri sia gitaro. Plie, li ĉeestis bongustaj noktomanĝoj kaj konis kelkajn famajn portugalajn artistoj kiel la kantistino Severa kaj la guitaristo Armandinho. Bona manĝaĵo, rekonado, eksperienco, sed nenia mono. La fada fazo estis mallonga, la mandolino alvokadis Jacobon.

segunda-feira, 30 de maio de 2011

¡Bienvenid@! Este es mi blog, un espacio que hace muito quisiera desarrollar para tratar diversos temas que mucho me interesan y que, no solo pero también, hacen de mí éso que soy. Son cosas que também me gustaria muchísimo compartir con los amigos y visitantes. (Los textos  en castellano serán escritos en color amarillo.)

Estu bonvena! Ĉi-tiu estas mia blogo, spacon kiun antaŭ kelke da tempo mi volis disvolvi por pritrakti diversajn temojn kiujn al mi interesiĝas kaj, kiuj, ne nur sed ankaŭ, faras min tiel kiel mi estas. Tiuj estas aferoj kiuj al mi ŝatus dividi kun la geamikoj kaj vizitantoj. Kompreneble, la esperantlingvaj tekstoj estas en verdaj literoj.